لوله کشی وی ار اف VRF و کاربردهای آن
معرفی سیستم VRF و کاربردهای آن
سیستم‌های VRF (جریان مبرد متغیر) به عنوان یکی از فناوری‌های نوین در حوزه تهویه مطبوع شناخته می‌شوند که امکان تنظیم دقیق دما در محیط‌های گوناگون را مهیا می‌سازند. در این نوع سیستم، جریان مبرد میان واحدهای داخلی و خارجی به صورت متغیر و بر اساس نیاز هر فضا مدیریت می‌شود.
این سیستم‌ها شامل یک کمپرسور مرکزی و چندین واحد داخلی هستند که هر یک دما و جریان مبرد مختص به خود را دریافت می‌کنند. مبرد، ماده‌ای است که به طور مؤثری قادر به جذب و دفع حرارت میباشد و این قابلیت به سیستم‌های VRF اجازه می‌دهد تا دما را به سرعت تنظیم کنند.
مزایای استفاده از سیستم VRF
– بهره‌وری انرژی بالا: سیستم‌های VRF توانایی ارائه همزمان گرمایش و سرمایش در بخش‌های مختلف ساختمان را دارند که به کاهش هزینه‌های انرژی کمک می‌کند.
– کنترل دقیق دما: این سیستم‌ها با تنظیم دقیق جریان مبرد، امکان کنترل مطلوب دما را فراهم می‌آورند.
– قابلیت نصب در انواع فضاها: سیستم‌های VRF به طور خاص برای کاربردهای تجاری، اداری، مسکونی و هتل‌ها طراحی شده‌اند.
لوله‌کشی VRF با لوله‌های مسی: مزایا و کاربردها
استفاده از لوله‌های مسی با کیفیت و مشخصات خاص در سیستم‌های VRF اهمیت زیادی دارد. این لوله‌ها از نظر ضخامت، عایقبندی و اتصالات با سیستم‌های اسپلیت معمولی متفاوت هستند. لوله‌های مسی نقش محوری در انتقال مبرد میان واحدهای داخلی و خارجی ایفا می‌کنند، و اجرای صحیح اتصالات برای بهینه‌سازی عملکرد سیستم و جلوگیری از نشتی بسیار حیاتی است.
ضخامت و عایق لوله‌های مسی در سیستم VRF به دلیل نیازهای خاص این سیستم بیشتر از آنچه در سیستم‌های تک اسپلیت و چند اسپلیت مشاهده می‌شود، در نظر گرفته می‌شود. همچنین اتصالات باید به گونه‌ای انجام شوند که قادر به تحمل فشار و تغییرات دما باشند. به همین دلیل، پس از نصب سیستم، انجام بررسی‌های دقیق برای اطمینان از عدم وجود نشتی در لوله‌ها ضروری است.
مزایای لوله‌کشی سیستم VRF با لوله‌های مسی
لوله‌های مسی مورد استفاده در سیستم‌های VRF دارای مزایای قابل توجهی هستند که آنها را به گزینه‌ای مناسب برای این نوع سیستم‌ها تبدیل می‌کند:
– مقاومت در برابر خوردگی و دوام بالا: لوله‌های مسی به خاطر ساختار فلزی خود، مقاومت بالایی در برابر خوردگی دارند که به افزایش عمر سیستم کمک می‌کند و نیاز به تعویض زودهنگام لوله‌ها را کاهش می‌دهد.
– تنوع در اندازه و ضخامت: این لوله‌ها در اندازه‌ها و ضخامت‌های مختلف موجود هستند که امکان انتخاب مناسب برای نیازهای خاص هر پروژه را فراهم می‌آورد.
– هدایت حرارتی بالا: مس یکی از بهترین مواد برای انتقال حرارت است، و این ویژگی در سیستم‌های VRF که نیاز به تبادل حرارت سریع دارند، بسیار حائز اهمیت است.
– انعطاف‌پذیری و سهولت در نصب: لوله‌های مسی به سادگی قابل خم شدن و تنظیم هستند و تکنسین‌ها می‌توانند آنها را به راحتی در پروژه‌های مختلف نصب کنند.
– مقاومت در برابر فشار و دما: این لوله‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که قادر به تحمل فشارهای بالا و تغییرات دمایی سیستم‌های VRF باشند.
– نگهداری آسان و قابلیت تعمیر: لوله‌های مسی به راحتی قابل تعمیر هستند و در صورت بروز مشکل می‌توان آنها را با استفاده از ابزارهای معمولی ترمیم کرد.
مطالب مرتبط: آموزش لوله کشی ساختمان درجه 1 و درجه 2
نکات کلیدی در لوله‌کشی سیستم VRF
رعایت اصول صحیح در لوله‌کشی سیستم VRF به افزایش عمر و بهبود عملکرد آن کمک می‌کند. این نکات شامل موارد زیر هستند:
– استفاده از پایه‌های نگه‌دارنده مناسب برای لوله‌ها: لوله‌ها باید با پایه‌های مناسب تثبیت شوند تا از حرکت آنها جلوگیری شود.
– تعیین دقیق مسیر لوله‌ها: هر تغییر مسیر در لوله‌کشی می‌تواند باعث کاهش کارایی سیستم شود؛ بنابراین، مسیرها باید به صورت مستقیم طراحی شوند.
– رعایت استانداردها و برندهای معتبر: نصب لوله‌ها باید طبق استانداردهای معتبر و با استفاده از برندهای معتبر صورت گیرد.
– تنظیم فاصله مناسب بین یونیت‌های داخلی و خارجی: این فاصله به عملکرد بهینه سیستم کمک می‌کند.
– رعایت استانداردهای نصب در محل‌های ویژه: در مکان‌هایی مانند آسانسورها که لوله‌ها ممکن است از مکان‌های مشترک عبور کنند، باید استانداردهای خاصی رعایت شود.
کاربرد و عملکرد Y-Branch در سیستم VRF
در سیستم VRF، لوله‌کشی مبرد باید از واحد خارجی به چندین واحد داخلی هدایت شود. Y-Branch به عنوان یک انشعاب‌دهنده عمل می‌کند و جریان مبرد را به طور همزمان به چندین واحد داخلی می‌رساند.
این طراحی، انعطاف‌پذیری سیستم را افزایش می‌دهد و به هر واحد داخلی این امکان را می‌دهد که دمای محیط خود را به طور مستقل تنظیم کند.
نکات مهم در نصب Y-Branch
– نصب با زاویه مناسب: Y-Branch باید با زاویه صحیح و طبق دستورالعمل‌های سازنده نصب شود.
– استفاده از عایق مناسب: این قسمت و لوله‌های متصل به آن باید به خوبی عایقبندی شوند.
– اتصال محکم و دقیق: Y-Branch باید به درستی و با اتصالات محکم به لوله‌های مسی متصل گردد.
– اجتناب از تغییر مسیرهای ناگهانی: باید از تغییر مسیرهای ناگهانی در لوله‌ها پس از Y-Branch پرهیز شود.
نکات کلیدی و ضروری برای لوله‌کشی سیستم VRF
– نشت مبرد و شارژ مبرد: نشت مبرد می‌تواند به شدت کارایی سیستم را تحت تأثیر قرار دهد، بنابراین باید در مراحل نصب از اتصالات با کیفیت استفاده شود و سیستم به‌طور دوره‌ای بررسی گردد.
– تست فشار: پس از نصب و قبل از شارژ مبرد، انجام تست فشار برای اطمینان از عدم وجود نشتی الزامی است.
– تفاوت لوله و عایق در سیستم VRF و اسپلیت: نوع لوله‌ها و عایق‌ها در سیستم‌های VRF با سیستم‌های اسپلیت متفاوت است و باید بر اساس نیاز سیستم انتخاب شوند.
مطالب مرتبط: آموزش تعمیرات پکیج
هزینه لوله‌کشی VRF و عوامل مؤثر در آن
هزینه لوله‌کشی سیستم VRF تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد و به منظور تعیین قیمت دقیق‌تر، مشاوره با شرکت‌های متخصص پیشنهاد می‌شود. عوامل مؤثر شامل مساحت پروژه، تعداد یونیت‌ها، نوع لوله‌کشی، پیچیدگی مسیر لوله‌کشی، شرایط جغرافیایی، هزینه نیروی کار و تجهیزات جانبی هستند.
موارد مهم در جریان لوله‌کشی سیستم VRF
لوله کشی وی ار اف VRF و کاربردهای آن
در هنگام اجرای عملیات نصب و راه‌اندازی سیستم لوله‌کشی VRF، توجه به نکات زیر ضروری است:
ابتدا گزارش طراحی سیستم و روند اجرای کار را از طراح دریافت نمایید.
هر مرحله از فعالیت‌ها را بر روی نمودار درختی لوله‌کشی مشخص کنید:
– تغییرات در طول خطوط
– تغییرات عمودی بین اجزای مختلف
– جابجایی واحدهای داخلی
– جابجایی واحدهای خارجی
برای تضمین اندازه‌گیری صحیح خطوط تبرید و دقت در شارژ وزن سیستم، تغییرات را به طراح اعلام کرده و گزارش نهایی را دریافت کنید.
در صورت نیاز به قطع یا گسترش لوله‌کشی، لوله‌ها و اتصالات را با لحیم یا جوش به یکدیگر متصل کنید.
مطمئن شوید که هیچ گرد و غبار، زباله یا رطوبتی وارد لوله‌ها نشده و آنها دچار نشتی نیستند.
سیستم تهویه مطبوع VRF شامل یک واحد خارجی (کمپرسور و کندانسور) است که در فضای باز ساختمان نصب می‌شود و چندین واحد داخلی (هوارسان) که در نقاط مختلف ساختمان قرار دارند.
در این نوع سیستم‌های تهویه مطبوع، به‌دلیل بهره‌گیری از کمپرسورهای با فناوری اینورتر، مصرف مبرد در بخش‌های مختلف به‌صورت مداوم قابل تغییر است و این امکان وجود دارد که دما به‌طور جداگانه برای هر واحد بر اساس نیاز و خواست ساکنان تنظیم شود. از این رو، در سال‌های اخیر، استفاده از این سیستم‌ها به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.
دستگاه تبرید
در سیستم‌های تبرید مکانیکی، مبرد از طریق لوله‌های مسی که به آنها خطوط مایع یا لوله‌کشی نیز گفته می‌شود، عبور می‌کند. قسمت لوله‌کشی که میان اواپراتور و ورودی کمپرسور قرار دارد، به عنوان خط مکش شناخته می‌شود و نقش آن انتقال مبرد به کمپرسور و همچنین بازگرداندن روغن از اواپراتور به کمپرسور است.
در طراحی لوله‌کشی سیستم‌های تهویه مطبوع، دو نکته زیر حائز اهمیت است:
1. جلوگیری از انتقال روغن از اواپراتور فعال به اواپراتوری که در حال کار نیست.
2. ممانعت از خروج مبرد به کمپرسور خاموش.
در سیستم‌های تهویه مطبوع Split، شیب لوله‌ها باید به دقت تنظیم شود. زمانی که کویل اواپراتور در ارتفاع بالاتری نسبت به واحد تقطیر قرار دارد و نیاز به لوله‌کشی اضافی وجود دارد، برای حفظ جریان یکنواخت مایع مبرد از بالا به پایین، باید لوله اضافی به صورت افقی نصب گردد تا جریان به درستی صورت گیرد.
نکات مهم در لوله‌کشی سیستم VRF
لوله‌کشی سیستم تهویه مطبوع VRF با توجه به ویژگی‌های ساختمان، نوع و برند دستگاه، ظرفیت شیشه‌ها، موقعیت وسایل گرمایشی و چندین شاخص دیگر طراحی می‌شود. این لوله‌کشی می‌تواند در کف یا سقف ساختمان و همچنین در فضاهای داخلی یا خارجی اجرا گردد.
میزان جریان سیال در دستگاه به صورت قابل تنظیم است و باید بر اساس نیاز به انتقال حرارت تنظیم شود. معمولاً فشار عملیاتی سیستم در ساختمان‌های کوتاه‌تر به کمتر از ۱۵۰ psig محدود می‌شود.
نگهداری از لوله‌کشی سیستم تهویه مطبوع و حفظ فشار استاندارد در ساختمان‌های بلندتر چالش‌برانگیزتر است؛ زیرا افزایش ارتفاع لوله‌کشی دستگاه، فشار کاری استاندارد را نیز بالا می‌برد.
مطالب مرتبط: آموزش نصب و تعمیرات چیلر جذبی
نقشه‌ی اجرایی
نقشه‌ی اجرایی، موقعیت لوله‌ها، کانال‌ها و تجهیزات را بر اساس ابعاد تعیین شده مشخص می‌سازد. طراح سیستم لوله‌کشی VRF باید به نقشه‌های ساختمان که جزئیات دقیق سطوح هر طبقه، سقف‌ها، دیوارها و تیغه‌ها را نشان می‌دهد، دسترسی داشته باشد. این امر به او کمک می‌کند تا مکان مناسب و دقیقی برای لوله‌کشی انتخاب کند و کوتاه‌ترین و دسترسی‌پذیرترین مسیر برای نصب لوله‌ها را بیابد.
هرچند نقشه‌ی لوله‌کشی دارای مقیاس خاصی است، اما به نوعی نموداری به حساب می‌آید و برای نمایش ابعاد، جهت‌ها و ترتیب کلی لوله‌کشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نقشه جزئیات دقیق قرارگیری لوله‌ها را ارائه نمی‌دهد.
اگر طراح سیستم احساس کند که برای انجام لوله‌کشی سیستم تهویه به شیوه‌ای عملی‌تر و سازگار با شرایط ساختمان، نیاز به اصلاح نقشه‌ی لوله‌کشی در هر مرحله از نصب وجود دارد، باید این موضوع را به اطلاع شرکت مجری، ناظر فنی و مالک ساختمان برساند و در صورت کسب موافقت آنها، تغییرات مورد نظر را پیاده‌سازی کند. اعمال تغییر در نقشه‌ی لوله‌کشی بدون تأیید نهادهای نظارتی قانونی نیست.
استانداردهای لوله‌کشی مسی و درین
نسبت ظرفیت قسمت‌های داخلی و خارجی دستگاه تهویه مطبوع در محدوده ۵۰ تا ۱۳۰ درصد تغییر می‌کند. به همین دلیل، معمولاً تعداد بیشتری از اجزای داخلی نصب می‌شود تا این دو بخش به یکدیگر نزدیک‌تر شوند و عملکرد بهینه‌ای ارائه دهند. این موضوع به معنای نیاز به لوله‌کشی داخلی گسترده‌تر است.
سیستم‌های تهویه مطبوع VRF در انواع مختلف ساختمان‌ها به کار گرفته می‌شوند و برای بهبود کارایی و بهره‌وری آنها، لوله‌های داخلی به عایق پوشانده می‌شوند. نوع عایق انتخابی بر اساس ابعاد و کاربری ساختمان متناسب با آن تعیین می‌شود.
به عنوان نمونه، عایق‌کاری لوله‌های داخلی در ساختمان‌هایی مانند آپارتمان‌ها، ادارات، مراکز تجاری، منازل مسکونی و بیمارستان‌ها که به عنوان ساختمان‌های عادی شناخته می‌شوند، متفاوت است. همچنین عایق‌کاری در بناهای خاصی که دارای تفاوت‌های دما و رطوبت بالایی هستند، مانند سالن‌های موسیقی، تئاترها، مراسم عروسی و کنفرانس‌ها، نیز باید مدنظر قرار گیرد.
مطالب مرتبط:آموزش تعمیرات چیلر
برای اطمینان از جریان روان آب در لوله‌ی درین و انجام صحیح فرایند تقطیر، نصب یک شیر هواگیری یا ایرونت در بالای لوله‌ی درین ضروری است. زاویه اتصال شاخه‌های درین به لوله‌های اصلی باید بین ۴۵ تا ۶۰ درجه تنظیم شود تا از برگشت آب به لوله‌های فرعی جلوگیری شود. همچنین، شیب لوله‌های درین باید بین ۱/۵۰ و ۱/۱۰۰ باشد.
با به کارگیری لوله‌های انعطاف‌پذیر، می‌توان از لرزش و صدای ناخواسته در فاصله بین لوله‌ی درین و بخش داخلی دستگاه جلوگیری کرد. استفاده از تله‌های U یا P شکل نیز به جلوگیری از برگشت آب تقطیر شده کمک می‌کند.
لوله‌کشی سیستم VRF وظیفه توزیع مایعات در قسمت‌های مختلف سیستم را بر عهده دارد، بنابراین طراحی آن باید به گونه‌ای باشد که سیالات گرم، سرد، بخار، گاز و سایر مایعات به راحتی از آن عبور کنند. مواد اولیه مورد استفاده در ساخت دستگاه تهویه مطبوع تأثیر قابل توجهی بر کارایی لوله‌کشی دارند.
مطالب مرتبط: آموزش نصب و تعمیرات آسانسور
اتصالات لوله‌کشی
نوع اتصالات در سیستم‌های تبرید بسته به جنس و ابعاد لوله‌های به کار رفته، متفاوت است و معمولاً شامل انواع پیچی، فلنجی، لاله‌ای، جوشی، جوش برنجی و لحیم میباشد. برای انتخاب اتصالات مناسب در لوله‌کشی مبرد، رعایت برخی قوانین و معیارها ضروری است.
اتصالات پیچی می‌توانند برای فشارهای مبرد تا ۱۵۰۰ Kpa و با قطر اسمی ۷۵ میلی‌متر به کار روند.
- در این نوع اتصالات، قطعات نر و ماده باید از یک ماده مشابه ساخته شوند.
- برای لوله‌هایی که قطر آنها ۵۰ میلی‌متر و بیشتر است، روش جوش لب‌به‌لب کاربرد دارد.
- همچنین، برای لوله‌های مسی سخت، از اتصالات جوشی و لحیم استفاده می‌شود.
جنس لوله‌ها
۱. لوله‌های مسی: لوله‌هایی که بیشترین کاربرد را در سیستم‌های تهویه مطبوع دارند، به راحتی در دسترس هستند. این لوله‌ها برای انتقال هوای گرم، آب گرم و سرد، مبرد، مایعات کندانسور و تخلیه میعانات مناسب می‌باشند. آنها فاقد سرب و لحیم‌کاری خاصی هستند و در اندازه‌ها و ضخامت‌های متفاوتی عرضه می‌شوند.
۲. لوله‌های فولادی:لوله‌کشی‌های بزرگ و طولانی به طور عمده از این نوع لوله‌ها بهره می‌برند. در مقابل، در سیستم‌های تهویه مطبوع کوچک‌تر، غالباً از لوله‌های مسی استفاده می‌شود. نوع لوله‌ها به شدت تحت تأثیر نوع سیالات و میعاناتی است که از آنها عبور می‌کند.
در لوله‌های فولادی، معمولاً ظرفیت تحمل دما و فشار بالاتر است. لوله‌های فولادی با شماره‌های ۴۰ و ۸۰ به وفور در دستگاه‌های تهویه مطبوع مورد استفاده قرار می‌گیرند. (شماره‌ی لوله به ضخامت دیواره‌ی آن مرتبط است؛ هرچه دیواره ضخیم‌تر باشد، شماره‌ی لوله نیز افزایش می‌یابد).
۳. لوله‌های پلاستیکی:لوله‌های PVC و CPVC از مقاومت بسیار بالایی در مقابل خوردگی برخوردارند و به دلیل ویژگی‌های خاص برخی از خاک‌ها، در سیستم‌های تهویه مطبوع زیرزمینی به کار می‌روند. حتی اگر از لوله‌های فلزی در این سیستم‌ها استفاده شود، آنها با لایه‌ای از PVC پوشش داده می‌شوند تا عایق شوند.
نصب لوله‌ها
نصب لوله‌ها دارای مجموعه‌ای از استانداردهای دقیق و جامع است که عدم رعایت آنها می‌تواند عملکرد کلی سیستم را تحت تأثیر قرار دهد. در ادامه به بررسی این استانداردها می‌پردازیم:
عبور لوله‌های مبرد از پله‌ها، محل آسانسور، راهروها و سایر فضاهای عمومی ساختمان ممنوع است؛ تنها در صورتی که لوله‌های عبوری در راهرو هیچ گونه اتصالی نداشته باشند، امکان لوله‌کشی در این مسیر وجود دارد.
در مسیر لوله‌های مکش، تخلیه و لوله‌های کندانسور تا مخزن ذخیره مایع، کلیه خطوط لوله باید به صورت مستقیم قرار گیرند.
با استفاده از آویزهای سقفی یا پایه‌های دیواری، باید لوله‌ها در موقعیت مناسب نصب شوند. فاصله بین پایه‌های نگه‌دارنده لوله‌ها (در مسیر مستقیم هر دو یا سه متر یک بار و در نیم متری دو طرف نقاط تغییر جهت) نباید به حدی باشد که موجب انحنا یا شکم دادن لوله‌ها گردد.
جنس سیال
سیال‌های مایع در لوله‌هایی که دارای جرم، حجم، دما و فشار مشخص هستند، به خوبی عمل می‌کنند. اما سیال‌های گازی یا بخار به دلیل نداشتن حجم معین، در شرایط دما و فشار متفاوت، متراکم یا پراکنده می‌شوند. دمای مایع به میزان فشاری که دستگاه تهویه مطبوع بر آن اعمال می‌کند و همچنین دمای محیط وابسته است. طراحی و ساخت لوله‌های مربوط به دستگاه تهویه مطبوع بر اساس این ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی صورت می‌گیرد.
دیدگاهتان را بنویسید