مزایای قلم استایلوسم نسبت به کیبورد و موس
بسیاری از ما کار را معادل نشستن پشت میز، قوز کردن روی کیبورد و ماوس می‌دانیم. با این حال، می‌توانید هر دو کیبورد و ماوس من را از من بگیرید و این تاثیری بر بهره‌وری من نخواهد داشت. با این حال، قلم من به ضروری‌ترین لوازم جانبی من تبدیل شده است.
خداحافظی با کیبورد و ماوس
ما انتظار داریم با حرکت دادن ماوس در صفحه کامپیوتر حرکت کنیم و بدانیم چگونه با فشار دادن کلیدها روی کیبورد تایپ کنیم. این روشی است که در مدرسه به من یاد دادند از کامپیوتر استفاده کنم. ما حتی یک کلاس تایپ کیبورد داشتیم.
سپس گوشی‌های هوشمند الگو را کاملاً تغییر دادند. اکنون، اکثر ما اکثر تایپ‌های خود را با کیبوردهای مجازی انجام می‌دهیم. برخی که با صفحات لمسی بزرگ شده‌اند، حتی به این روش سریع‌تر تایپ می‌کنند. با این حال، بسیاری از ما هنوز این تصویر را در ذهن خود داریم که کار واقعی به کیبورد و ماوس یا حداقل یک تاچ‌پد نیاز دارد.
اما علاوه بر کیبورد، ماوس یا انگشت، گزینه دیگری نیز وجود دارد. دستگاه‌هایی وجود دارند که به جای آن به قلم متکی هستند. PDA های اولیه این گزینه را پذیرفتند. این روزها، آی‌پد به ذهن خطور می‌کند. تبلت‌های گلکسی تب سامسونگ نیز همینطور. من از یک گلکسی زد فولد ۶ استفاده می‌کنم، یک گوشی تاشو که از قلم S Pen اختیاری پشتیبانی می‌کند.
شاید قلم S Pen همراه گوشی من نباشد، اما با این وجود، من آن را همه جا با خودم حمل می‌کنم. این قلم S Pen به روش‌های بیشتری از نوشتن یادداشت یا کشیدن نقاشی‌های گاه به گاه، به بخش اصلی نحوه استفاده من از گوشی تبدیل شده است. وقتی گوشی تاشوی کتابی شکلم را خریدم، انتظار نداشتم که محاسبات را برای من به طور اساسی متحول کند، اما قطعاً این اتفاق افتاده است.
قلم من دقت یک ماوس را ارائه می‌دهد
با قلم، می‌توانم با همان دقتی که معمولاً از ماوس می‌گیریم، در وب گوشی‌ام گشت و گذار کنم. هنگام انتخاب متن، لمس کردن بین حروف آسان‌تر است. می‌توانم روی چیزهایی که تشخیص دقیق آنها با نوک انگشت دشوار است کلیک کنم، می‌توانم منوهای کشویی را باز کنم و می‌توانم روی لینک‌ها شناور باشم.
من حتی از قلم خودم برای بازی استفاده می‌کنم. استفاده از قلم را با بازی‌های ماجراجویی اشاره و کلیک مانند Midnight Girl و همچنین عناوین پازل مانند Monument Valley و Timelie سرگرم‌کننده می‌دانم.
من می‌توانم به سرعت یک صفحه کلید بنویسم
من همچنین از قلم خود برای کشیدن انگشت روی صفحه کلید مجازی استفاده می‌کنم، همانطور که معمولاً با انگشت شست خود انجام می‌دهید. متوجه شده‌ام که می‌توانم تقریباً به همان سرعتی که می‌توانم روی یک صفحه کلید فیزیکی تایپ کنم، انگشتم را بکشم.
تمرکز بیشتری که هنگام تمرکز روی صفحه نمایش کوچکتر دارم به این معنی است که اختلاف زمانی خود به خود از بین می‌رود، زیرا احتمال حواس‌پرتی من کمتر است. اما این تنها بخشی از داستان است.
کار کردن با قلم روی یک دستگاه کوچکتر، موقعیت‌ها و مکان‌های جدید زیادی را در حین نوشتن برایم باز می‌کند. لازم نیست پشت میز یا صندلی بنشینم. می‌توانم روی یک صندلی راحت لم بدهم و روی صفحه لمسی‌ام بنویسم، انگار که روی دفترچه‌ای روی پاهایم می‌نویسم. تلفنم مرا از قید و بند میز رها کرده بود.
همچنین جابه‌جایی بین حالت‌های مختلف نوشتن آسان‌تر شده است. گاهی اوقات قلم S Pen خود را زمین می‌گذارم و چند کلمه را با استفاده از صفحه کلید مجازی تایپ می‌کنم. گاهی اوقات، به سادگی از تبدیل گفتار به متن استفاده می‌کنم. اما معمولاً وقتی کارم تمام شد، به قلم S Pen خود برمی‌گردم.
مطلب مرتبط:
یک قلم می‌تواند کارهای بسیار بیشتری انجام دهد
فقط این نیست که قلم من می‌تواند به طور کامل جایگزین صفحه کلید و ماوس من شود. این تا حدودی آن را به ابزاری درجه دو تبدیل می‌کند که اتفاقاً به اندازه کافی خوب است. در عوض، چیزهای زیادی وجود دارد که من از قلمم نسبت به صفحه کلید و ماوس خود به دست می‌آورم.
سامسونگ از زمان عرضه قلم S Pen در کنار گلکسی نوت در سال ۲۰۱۱، ویژگی‌های زیادی را برای آن ایجاد کرده است. می‌توانم با نگه داشتن یک دکمه، به منوی شناوری از عملکردهای قلم S Pen، مانند گرفتن اسکرین‌شات و حاشیه‌نویسی درجا، دسترسی پیدا کنم. این یکی از سریع‌ترین راه‌هایی است که برای اشتراک‌گذاری و هایلایت کردن چیزهایی که در وب می‌بینم، می‌شناسم.
می‌توانم به سرعت یک یادداشت را باز کنم و شروع به نوشتن کنم. با ویژگی‌هایی مانند انتخاب هوشمند هوش مصنوعی، می‌توانم هر قسمت از صفحه را دایره بکشم و در حین کار، آن را در جایی پین کنم. این به من اجازه می‌دهد بدون نیاز به جابجایی چندین پنجره، اطلاعات را ببینم و نوع جدیدی از چندوظیفگی را باز کنم. اگر آن انتخاب حاوی متن باشد، حتی اگر درون یک تصویر باشد، می‌توانم آن متن را استخراج و جای‌گذاری کنم.
قلم مورد اعتماد من همیشه همراه من است
من قلم خود را در کیف گوشی‌ام در کنار گوشی‌ام حمل می‌کنم، بنابراین در بیشتر روز جایی در نزدیکی‌ام است. مهم نیست کجا هستم، می‌توانم قلم خود را بیرون بیاورم و یادداشت‌برداری کنم. من به محض بیدار شدن از خواب، عادت نوشتن خاطرات صبحگاهی را در خودم ایجاد کرده‌ام و این کمک بزرگی به تثبیت عادت جدید بوده است.
وقتی به خانه پدر و مادرم می‌روم یا شب را در خانه یکی از دوستانم می‌گذرانم، می‌توانم فقط با خودکارم پشت میزی بنشینم و با هر چیزی که نیاز دارم به کارم برسم. گاهی اوقات، به پارکی در همان نزدیکی می‌روم و روی یک سنگ غول‌پیکر می‌نشینم، فقط به این دلیل که می‌توانم. اگر لازم باشد وقتی در باغ هستم یادداشت‌برداری کنم، مشکلی نیست.
حالا خیلی سبک‌تر از همیشه سفر می‌کنم، حتی با کوچکترین لپ‌تاپ‌ها. به علاوه، هرگز لازم نیست منتظر بمانم تا پشت لپ‌تاپم باشم تا کاری انجام دهم. لازم نیست جایی باشم که بتوانم در آزمایشگاهم کیبورد بگذارم. این موضوع، کاهش جزئی تعداد کلماتی را که می‌توانم در دقیقه بنویسم، جبران می‌کند.
نتیجه این شده که من با گوشی و قلم استایلوسم به اندازه‌ای که قبلاً با لپ‌تاپ کار می‌کردم، کار می‌کنم. در کمال تعجب متوجه می‌شوم که در واقع، سریع‌تر هم کار می‌کنم.
آیا همه باید کیبورد و ماوس خود را کنار بگذارند و از قلم استایلوس استفاده کنند؟ بعید می‌دانم. فکر نمی‌کنم این روش ورودی برای اکثر مردم جذاب باشد. مطمئناً دردسرهای خودش را دارد – اما برای من عالی است. نه تنها دیگر کامپیوتر ندارم، بلکه حالا نمی‌دانم تا کی باید لپ‌تاپ بی‌سیمم را نگه دارم. در مورد کیبورد و ماوس بلوتوثی‌ام، آنها اکنون بیشتر وقت خود را در کشوی میزم می‌گذرانند.
دیدگاهتان را بنویسید